Oζονοθεραπεία

Το οξυγόνο που αναπνέουμε αποτελείται από δύο άτομα οξυγόνου (Ο2) Το όζον είναι ένα άχρωμο, άοσμο αέριο και το μόριο του αποτελείται από τρία άτομα οξυγόνου (Ο3). Το όζον που χρησιμοποιείται στην ιατρική πράξη, το λεγόμενο «ιατρικό θεραπευτικό όζον» είναι ένα μίγμα οξυγόνου/ όζοντος (Ο23)

Ανακαλύφθηκε το 1840 από τον Κρίστιαν Φριντριχ Σενμπάιν κατά την διάρκεια πειραμάτων ηλεκρόλυσης του νερού.

Η πρώτη γεννήτρια όζοντος κατασκευάστηκε το 1896 από τον Νikola Tesla  στις ΗΠΑ.

Για θεραπευτικούς  σκοπούς, το όζον πρωτοχρησιμοποιήθηκε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε Γερμανούς στρατιώτες για την θεραπεία των επιμολυνσμένων τραυμάτων με πολύ καλά αποτελέσματα.

Τα τελευταία πενήντα χρόνια χρησιμοποιείται ευρύτατα στην Ιατρική  για τη θεραπεία πολλών παθήσεων.

Η πρώτη  παγκόσμια αναφορά στην θεραπευτική χρήση του όζοντος έγινε το 2010 με την υπογραφή της «Διακύρηξης της Μαδρίτης σχετικά με την θεραπεία του όζοντος» από 26 διεθνείς οργανώσεις.

Από το 1991, το Εθνικό Σύστημα Υγείας  της χώρας μας (ΦΕΚ 157/91) και αργότερα και ο ΕΟΠΠΥ αναγνωρίζουν επισήμως τη θεραπευτική χρήση του όζοντος ως ιατρική πράξη που μπορεί να γίνει  από ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων.

Τα τελευταία χρόνια, η  θεραπευτική αξία της οζονοθεραπείας αναγνωρίζεται από τα δημόσια συστήματα υγείας όλο και περισσότερων Ευρωπαϊκών χωρών.

Η περιορισμένη χρήση του στην Ελλάδα, οφείλεται στην πλημμελή ενημέρωση του ευρύτερου κοινού, αλλά και του ιατρικού κόσμου για την αποτελεσματικότητά του σε μυοσκελετικές και όχι μόνο παθήσεις.

Μηχανισμοί Δράσης

Το μόριο του όζοντος είναι πολύ ασταθές και εισερχόμενο στον οργανισμό διασπάται, απελευθερώνει αυξητικούς παράγοντες και ενεργοποιεί αντιοξειδωτικούς μηχανισμούς του οργανισμού που βοηθούν στην επούλωση τραυματισμένων και στην αναγέννηση εκφυλισμένων ιστών.

Δημοσιευμένες μελέτες δείχνουν ότι η οζονοθεραπεία έχει ευεργετική  δράση εκτός από τα μυοσκελετικά νοσήματα και σε  πολλά άλλα, όπως τη χρόνια ηπατίτιδα, τις ερπητικές λοιμώξεις, τον σακχαρώδη διαβήτη, τις λοιμώξεις δοντιών, τη  διάμεση κυστίτιδα

Οι θεραπευτικές ενέργειες του όζοντος οφείλονται στο ότι το όζον:

  •  Είναι ισχυρό αντιφλεγμονώδες και ενεργοποιεί τους αντιοξειδωτικούς μηχανισμούς του οργανισμού
  • Ελαττώνει το χρόνιο πόνο δρώντας απευθείας στους υποδοχείς του πόνου, δρώντας έτσι ως «φάρμακο» με έντονη αναλγητική δράση
  • Έχει την ισχυρότερη μέχρι σήμερα γνωστή, αντιμικροβιακή, αντιική και μυκητοκτόνο δράση
  • Ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα για την αντιμετώπιση των λοιμώξεων
  • Βελτιστοποιεί τη χρήση οξυγόνου από τα κύτταρα μειώνοντας την ισχαιμία των καρδιαγγειακών παθήσεων
  • Αυξάνει τη ροή του αίματος στα τριχοειδή και απελευθερώνει περισσότερο οξυγόνο στους ιστούς

Αντενδείξεις οζονοθεραπείας

Σχεδόν όλοι οι ασθενείς μπορούν να υποβληθούν σε οζονοθεραπεία. Λίγες είναι οι αντενδείξεις χορήγησής της όπως:

Ενδείξεις χορήγησης

Μυοσκελετικά νοσήματα:

 

 

  • Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου: Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος βρίσκεται μεταξύ δύο σπονδύλων και ο ρόλος του είναι να απορροφά τους κραδασμούς που προκαλούνται κατά τη διάρκεια των εκούσιων κινήσεων. Εκδηλώνεται συνήθως με οξύ πόνο στη μέση που εμφανίζεται μετά από μετά από άρση βάρους ή και απλή περιστροφική κίνηση ή κάμψη του κορμού. Μπορεί να συνοδεύεται με ισχιαλγία λόγω πίεσης του ισχιακού νεύρου από τον μεσοσπονδύλιο δίσκο. Η ισχιαλγία εκδηλώνεται  με επέκταση του πόνου κατά μήκος του γλουτού (γοφού), του μηρού, της κνήμης ή και του άκρου ποδός. Η οζονοθεραπεία έχει ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση και προκαλεί αφυδάτωση και λύση της κήλης του μεσοσπονδύλιου δίσκου που πιέζει το νεύρο, ανακουφίζοντας τον ασθενή από τα συμπτώματα. Η αποτελεσματικότητα της αγγίζει το 100%  και διαρκεί τουλάχιστον 10 χρόνια.

 

  • Αυχεναλγία, κεφαλαλγία, αυχενικό σύνδρομο, σπονδυλαθροπάθειες: Οι σπονδυλαρθροπάθειες είναι εκφυλιστικές αλλοιώσεις που παρατηρούνται σε όλη τη σπονδυλική στήλη αλλά κυρίως στην αυχενική και οσφυϊκή μοίρα λόγω της αυξημένης κινητικότητάς τους. Η οζονοθεραπεία με την βελτίωση της οξυγόνωσης των ιστών και την ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση και αναλγητική δράση της βελτιώνει σημαντικά τη συμπτωματολογία του ασθενούς ακόμη και όταν οι συμβατικές θεραπείες έχουν αποτύχει.

 

  • Οστεοαρθρίτιδες, οστεοχονδρίτιδες, τενοντίτιδες: Πρόκειται για εκφυλιστικές αλλοιώσεις των αρθρώσεων (ισχίων, γονάτων, ώμων, άκρων χειρών, άκρων ποδών) που εκδηλώνονται με άλγος κατά την κίνηση, οίδημα και συλλογή υγρού εντός της άρθρωσης. Προκαλούνται από άσηπτη φλεγμονή (φλεγμονή που δεν οφείλεται σε μικρόβια) και οδηγούν προοδευτικά σε παραμόρφωση των αρθρώσεων, περιορισμό της κίνησης και έντονο άλγος και σε προχωρημένο στάδιο αντιμετωπίζονται με μερική ή ολική αρθροπλαστική. Η τοπική οζονοθεραπεία μόνη της ή σε συνδυασμό με άλλες τοπικές θεραπείες (ενδοαρθρική έγχυση πλάσματος πλούσιο σε αιμοπετάλια, υαλουρονικό οξύ) ελαττώνει το οίδημα, προάγει την επούλωση των βλαβών και την αναγέννηση των εκφυλισμένων ιστών και βελτιώνει την ποιότητα ζωής των ασθενών. Η αποτελεσματικότητα της αγγίζει το 85-90% όταν δεν εφαρμόζεται σε πολύ προχωρημένα στάδια.
  • Νευρολογικά νοσήματα όπως σκλήρυνση κατά πλάκας, μυελοπάθειες, νευροπάθειες, νόσο Parkison, Alzheimer και γενικότερα νευροεκφυλιστικές παθήσεις.  Η θεραπευτική επίδραση της οζονοθεραπείας οφείλεται στην αντιφλεγμονώδη δράση της καθώς στην διέγερση των αντιοξειδωτικών μηχανισμών του οργανισμού, με αποτέλεσμα την μείωση της ανεξέλεκτης καταστροφής των νευρικών κυττάρων. Εφαρμόζεται με συστηματική χορήγηση όζοντος (αυτομετάγγιση).

 

  • Ρευματολογικά & Αυτοάνοσα Νοσήματα όπως ρευματοειδή αρθρίτιδα, ινομυαλγία

 

  • Καρδιαναπνευστικά νοσήματα όπως καρδιακή ανεπάρκεια, πνευμονοπάθειες βελτιώνοντας την οξυγόνωση του οργανισμού και την συμπτωματολογία του ασθενούς.

 

  • Φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου: όπως νόσος Crohn και ελκώδη κολίτιδα.

 

  • Ανοσοανεπάρκειες λόγω ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος.

 

  • Λοιμώξεις όπως διάμεση κυστίτιδα, χρόνια ηπατίτιδα, ερπητικές λοιμώξεις, AIDS, Covid-19, νόσος Lyme και οδοντικές λοιμώξεις (π.χ. περιοδοντίτιδα με νερό εμπλουτισμένο με όζον).

 

  • Διαβήτη: Η οζονοθεραπεία ελαττώνει το οξειδωτικό στρες ενεργοποιώντας τους αντιοξειδωτικούς μηχανισμούς Σε συνδυασμό με την βελτίωση της κυκλοφορίας στα τριχοειδή και την αύξηση της απόδοσης οξυγόνου στους ιστούς βελτιώνει τη διαβητική αγγειοπάθεια κσι συμβάλλει στην επούλωση των δερματικών ελκών.

 

  • Αισθητική δερματολογία: Λόγω της αντιμικροβιακής και λιποδιαλυτικής δράσης του καθώς και της αυξημένης παροχής οξυγόνου στους ιστούς, χρησιμοποιείται στη θεραπεία επιχείλιου έρπη, ακμής, κυτταρίτιδας και στην αντιμετώπιση των ρυτίδων και της αντιγήρανσης.

 

  • Οφθαλμολογία στην νόσο της ωχράς κηλίδας.

 

  • Καρκίνο: Η ελαττωμένη οξυγόνωση των ιστών αυξάνει την πιθανότητα εξαλλαγής των φυσιολογικών κυττάρων σε καρκινικά. Η αύξηση της παροχής του οξυγόνου στους ιστούς που προκαλεί η οζονοθεραπεία ενισχύει την δράση της ακτινοθεραπείας και της χημειοθεραπείας, για αυτό και χρησιμοποιείται σήμερα επικουρικά στους ασθενείς με νεοπλασίες.

Τρόποι χορήγησης

Η χορήγηση του όζοντος μπορεί να γίνει με τους εξής τρόπους:

 

Μεγάλη αυτομετάγγιση: Από τον ασθενή λαμβάνεται ~ ……. ml αίματος, εμπλουτίζονται με όζον και επαναχορηγούνται στον ασθενή μέσω μιας περιφερικής φλέβας. Η όλη διαδικασία διαρκεί 15-20΄, είναι ανώδυνη και ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει άμεσα στις δραστηριότητες του. Εφαρμόζεται σε συστηματικά νοσήματα όπως:

 

  • ανοσοανεπάρκειες,
  • λοιμώξεις,
  • φλεγμονώδεις παθήσεις του εντέρου (ελκώδη κολίτιδα, νόσος του Crohn),
  • παθήσεις του κυκλοφορικού και νευρικού συστήματος (σκλήρυνση κατά πλάκας, νόσος Πάρκισον,
  • βελτίωση εγκεφαλικής λειτουργίας σε αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, άνοια κ.λ.π.)
  • βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της ποιότητας ζωής όπως στο σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, σε ηλικιωμένους και σε αθλητές

Μικρή αυτομετάγγιση: Γίνεται με λήψη μικρής ποσότητας αίματος που λαμβάνεται από περιφερική φλέβα του ασθενούς η οποία εμπλουτίζεται με όζον και στη συνέχεια επαναχορηγείται ενδομυϊκώς στον ασθενή. Εφαρμόζεται σε αλλεργίες και ακμή.

 

Υποκλυσμός εντέρου: Γίνεται με την εισαγωγή λίγων ml μίγματος οξυγόνου/ όζοντος (Ο23) μέσω λεπτού καθετήρα ως κλύσμα. Είναι εναλλακτική της μεγάλης αυτομετάγγισης σε άτομα που δεν ανευρίσκεται περιφερική φλεβική γραμμή. Διαρκεί 15΄, είναι ανώδυνη και ο ασθενής επιστρέφει άμεσα στις δραστηριότητες του. Εφαρμόζεται σε φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου (ελκώδη κολίτιδα, νόσο του Crohn), αλλά και εναλλακτικά στις υπόλοιπες ενδείξεις της μεγάλης αυτομετάγγισης.

 

Τοπική έγχυση με ενδομυϊκές και υποδόριες ενέσεις: Με τη χρήση πολύ λεπτής βελόνας εγχέεται όζον γύρω από την πάσχουσα άρθρωση και σε δερματικές βλάβες (κυταρρίτιδα, έρπη, κ.λ.π.).

 

Ενδοαρθρική έγχυση όζοντος: Με χρήση λεπτής βελόνας χορηγείται ενδοαρθρικά όζον σε μυοσκελετικές νόσους (οστεοαρθρίτιδες, τενοντίτιδες).

 

Τοπική εξωτερική εφαρμογή: Γίνεται με την εφαρμογή ειδικών σάκων όζοντος σε δερματικά έλκη.

Η ιατρική έρευνα για την αποτελεσματικότητα της οζονοθεραπείας συνεχίζει με  γοργούς ρυθμούς και σε συνδυασμό με την ιατρική εμπειρία που συνεχώς συσσωρεύεται, η μελλοντική προοπτική της οζονοθεραπείας  διαγράφεται ευοίωνη.

Μετάβαση στο περιεχόμενο